Vastklampen aan datgene wat we kennen uit het verleden. Soms bewust, soms onbewust. Of het ons nu dient of eerder een belemmering vormt, daar staan we vaak niet bij stil. Maar het is oh zo gemakkelijk om telkens weer terug te grijpen naar het “oude bekende”. Misschien is het zelfs menselijk en soms zelfs een reflex. Totdat je begint te beseffen dat je geen stappen meer vooruit kan zetten, dat je telkens ter plaatse blijft trappelen. Twee stappen vooruit, eentje terug achteruit.

In één woord: vermoeiend!

Dat is het punt waarop we beginnen te klagen over “hoe moeilijk het allemaal niet is” en “had ik maar…” of “als ik nu toch maar eens kon…”.

Zal ik je iets verklappen? Jij hebt de macht zelf in handen. Want je kan blijven klagen over alles en er verder niets mee doen of je kan kiezen om niet te blijven steken in het verleden en stappen vooruit te zetten. Keuzes die je maakte, zijn gemaakt. Stappen die je zette, zijn gezet. Wat voorbij is, neemt geen keer. En toch…

Wat maakt dat jij telkens opnieuw diezelfde zaken uit het verleden herhaalt? Ooit waren ze hoogstwaarschijnlijk nuttig voor je en helpend, maar dat zijn ze nu duidelijk niet meer. Indien ze dat toch nog zouden zijn, bleef je nu niet hangen in die vicieuze cirkel.

Velen kijken dan om zich heen, leggen de “schuld” van het niet lukken of niet vooruit geraken bij anderen, want: “als persoon x of y nu eens dit of dat…, dan kan ik pas verder.” Je afhankelijk maken van anderen is daarbij een gemakkelijk excuus. Hoe zou het zijn als jij je eigen verantwoordelijkheid pakt? Je zit namelijk zelf aan het spreekwoordelijk stuur van de bus, je bepaalt zelf de stappen die je zet, voor je persoonlijke groei en voor het al dan niet blijven vasthouden aan het verleden.

En zoals  Kirsten Hubbard zo mooi zegt: “Waar het verleden je heeft gebracht, staat vast. Hoe je verder reist, bepaal je zelf!”

Nu je dat weet, bepaal je zelf of je in het verleden blijft hangen of dat je een stap vooruit zet. Uiteraard moet je dat niet alleen doen en mag je gerust terugvallen op jouw vertrouwenspersoon: bijvoorbeeld een vriend(in) of andere hulpbronnen. Want jij bepaalt zelf de koers van je leven, niemand anders.

Sparringpartner nodig? 
Ik sta graag voor je klaar, Nele.