Iedereen wordt wel eens teleurgesteld in het één of het ander. Ik had er onlangs ook mee te maken. Ik had veel tijd en energie gestoken in iets waar ik echt voor wou gaan en onder het mom van “move before you’re ready”* begon ik er meteen aan, smeet ik me helemaal en ging ik er gelijk volledig voor.

Alleen was ik daardoor 1 belangrijk detail vergeten; namelijk: het betrof iets waarin ik afhankelijk was van derden en dus konden mijn verwachtingen zomaar teniet gedaan worden. En helaas, zo geschiedde. Lang verhaal kort, de verwachtingen tov elkaar lagen uiteindelijk ver uit elkaar en een verdere samenwerking bleek niet mogelijk te zijn. Teleurstelling alom… al de tijd en energie die ik er had ingestoken leken op het eerste gezicht voor niets geweest te zijn… maar was dat ook zo? In mijn hoofd, op dat moment, alvast wel.

Toen ik weer tot mezelf was gekomen en terug in mijn kracht stond, ging ik nadenken en eens voelen vanwaar die teleurstelling nu echt kwam. Het was gemakkelijk om deze toe te wijden aan de “tegenpartij, de andere”. Maar wat ik helemaal vergeten was, was dat ikzelf kon bepalen hoe ik me erbij wou voelen…
Teleurstelling is er vaak omdat je verwachtingen anders zijn dan de realiteit. En diep van binnen wist ik dat dit kon gebeuren, dat dit eraan stond te komen zelfs en toch negeerde ik dat gevoel…
Hoe dan ook, ik zat dus uiteindelijk in die teleurstelling, maar hoe geraakte ik daar nu uit met een gevoel van voldoening? “Want als mijn gedachten bepalen hoe ik me voel, dan kan ik die gedachten misschien ook keren, zodat mijn gevoel terug positief wordt?”

Het is iets wat ik mijn coachees vaak meegeef en toch trapte ik er nu zelf in om me te laten meesleuren in een neerwaartse spiraal van gedachten… tenslotte, ik ben ook maar een mens. 😉

Eens me dat (terug) helder werd, ben ik er zelf mee aan de slag gegaan. Daarnaast herinnerde een collega coach me eraan dat ik terug had te vertragen, terug tot rust moest komen in mijn hoofd en mocht gaan voelen waar ik dankbaar voor was in deze gebeurtenis.

Ik vond de rust terug in mijn hoofd die ik op dat moment even kwijt was, ik kon terug voelen wat bij mij hoorde en wat bij de “andere” hoorde. En van daaruit vond ik de energie terug om verdere stappen te zetten. Om terug mijn volledige potentieel te benutten. Ook ik werk nog elke dag aan mijn persoonlijke groei.

Is dit herkenbaar voor jou? Wanneer was jij voor het laatst teleurgesteld? En hoe ben jij hiermee omgegaan? Wat heeft het je gebracht? Wat neem je mee en wat laat je bij de ander? En vooral, waar ben je dankbaar voor in deze gebeurtenis?

Gesprekspartner nodig? Ik sta graag voor je klaar!

*citaat van @michael Pilarzyck